خورش ها به گروهی از غذاها گفته میشود که ترکیبی آبدار از سبزیجات سرخ شده و یا حبوبات آب پز هستند که همراه با گوشت پخته میشوند.
کلمه خورش از برساختهای فعل خوردن است. در ایران قدیم قوت اصلی مردم نان بوده است و برای قابل خوردن کردن آن چیزی با آن همراه می کردند که به آن “نان خورش” می گفتند. مثلاً سعدی می گوید «یکی نان خورش جز پیازی نداشت». به تدریج کلمه خورش به مفهومی سوا از نان اطلاق می شود تا جایی که امروزه معمولاً خورشها همراه برنج خورده می شوند.در ادامه خورش ها آشنا میشوید.
خورش کرفس
مواد لازم
گوشت ماهیچه بدون استخوان نیم کیلوگرم
کرفس ۳ تا ۴ عدد
پیاز سرخ کرده ۳ تا ۴ قاشق سوپ خوری
روغن ۳ تا ۴ قاشق سوپ خوری
آبلیمو یک استکان
زعفران سائیده ۱ قاشق مرباخوری
نمک و فلفل
طرز تهیه
گوشت را تکه تکه خرد می کنیم و می شوییم و با پیاز سرخ کرده و ۳ تا ۴ لیوان آب می گذاریم بپزد بعد ساقه های سفت کرفس را با برگ های سبز آن جدا می کنیم و کنار می گذاریم. سپس ساقه های ترد کرفس را به طول دو بند انگشت میبریم و می شوییم و با ۳ تا ۴ قاشق روغن کمی سرخ می کنیم و داخل گوشت می ریزیم تا کرفس نیز پخته شود ولی زیاد له نشود .
نمک و فلفل و آبلیمو و زعفران ساییده را در خورش می ریزیم و می گذاریم خورش آهسته بجوشد و جا بیافتد.
می شود خورش کرفس را مانند عکس با نعناع و جعفری آماده کرد که در این صورت ۲ عدد کرفس درشت و نیم کیلو نعناع و جعفری کافی است.
نعناع و جعفری را باید خرد کرد و کمی سرخ نمود و با کرفس داخل خورش ریخت . و به جای زعفران می شود کمی رب مصرف نمود .
در صورت مصرف نعناع و جعفری به زعفران یا رب گوجه فرنگی احتیاج نیست . فقط آبلیمو باید به خورش زد.