علف چای

Hypericum perforatum

 

گیاهی است علفی و دائمی به ارتفاع تا یک متر، با بوی معطر و در زمان گل دهی بسیار زیبا. زمان گلدهی گیاه برحسب ناحیه رویش از اردیبهشت تا مهرماه می باشد. قسمت مورد استفاده دارویی گیاه سرشاخه های گلدار آن است.

 

 

فواید علف چای

به عنوان ضد التهاب و ورم برونش ها و دستگاه تناسلی ادراری. درمان آسیب مجاری صفرا، التهاب مثانه، سرماخوردگی معمولی، ترش کردن، خونریزی، میگرن، سردرد، سیاتیک، زخم معده، ادرارآور، قاعده آور، ضد مالاریا، ضدشب ادراری. به طور موضعی جهت بریدگی و سوختگی، درمان زخم ها، عفونت های میکروبی و ویروسی استفاده می شود.

مضرات استفاه از علف چای

 

طریقه مصرف علف چای

 

چای: چای کیسه ای(تی بگ) تهیه شده از آن اصولا 2 گرمی بوده که در یک لیوان آب تهیه می گردد و تا 3 بار در روز می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
گل خشک: به مقدار 2 تا 4 گرم به صورت دم کرده یا جوشانده تا سه بار در روز(جمعا 6 تا 12 گرم در روز) می تواند مصرف گردد.
تنتور: 3 تا 6 میلی لیتر تا سه بار در روز(جمعا 9 تا 18 میلی لیتر در روز) توصیه می گردد.
عصاره روان: 1 تا 2 میلی لیتر تا سه بار در روز(جمعا 3 تا 6 میلی لیتر در روز) توصیه می گردد.
قطره: در صورتی که از نوع استاندارد که حاوی 3/0 درصد هیپریسین است استفاده شود، 30 قطره تا سه نوبت در روز(جمعا 90 قطره در روز) مصرف می گردد.
قرص: روزی 1 تا 3 قرص برحسب شدت بیماری میل شود.
مقدار مصرف انواع فرآورده ها به هر شکل تا معادل 7/2 میلی گرم "هیپریسین ها" در روز بلامانع است.

ترکیبات علف چای

 

مهم ترین اجسام موجود در گیاه شامل 05/0 تا 3/0 درصد نفتودی آنترون ها از جمله هیپریسین، پزدوهیپریسین، ایزوهیپریسین، پروتوهیپریسین، هیپرفورین و ادهیپروفورین می باشند. میزان 2 تا 4 درصدی فلاونوئیدها از جمله هیپروزید، هیپرین، کورستین، ایزوکورستین و روتین؛ میزان 7 تا 15 درصد تانن های کاتشین؛ مقدار کمی اسانس؛ مقدار کمی پروسیانیدین؛ گزانتون ها؛ کاروتنوئیدها و فنل های اسید کربوکسیلیک از جمله کافئیک، کلروژنیک و فرولیک می باشند. از بین ترکیبات فوق مهم ترین آن ها هیپریسین و پزدوهیپریسین است که از 0095/0 تا 466/0 درصد در برگ ها و تا 24/0 درصد در گل ها وجود دارند. گیاه و داروهای تهیه شده صنعتی از این گیاه برحسب این دو ماده استاندارد می شوند.

 

تگ ها: