• خار مریم یک آنتی‌اکسیدان و سم‌زدای طبیعی است و به کاهش التهاب کمک می‌کند. این گیاه در درمان اختلالات فوق کلیوی و سندرم روده تحریک پذیر کاربرد دارد و برای درمان اختلال پوستی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• گیاه خار مریم برای کبد و سم زدایی از کبد مفید است و به دفع سنگ‌های صفراوی نیز کمک می‌کند.
• مصرف گیاه خارمریم به‌عنوان دمنوش به تقویت استخوان‌ها کمک کرده و از پوکی استخوان جلوگیری می‌کند.
• گیاه خارمریم یک داروی گیاهی موثر برای پیشگیری از سرطان پروستات، سرطان سینه و سرطان رحم است. علاوه براین، رشد سلول‌های سرطانی را هم کاهش می‌دهد.
• خوردن گلچه‌های گیاه خار مریم به کاهش میزان کلسترول خون کمک می کند.
• مقادیربالای آنتی اکسیدان‌های موجود در گیاه خار مریم به کاهش رادیکال‌های آزاد بدن کمک کرده و با رفع چین و چروک به جوان سازی پوست صورت و رفع لکه‌های تیره پوستی کمک می‌کند.
• عصاره خارمریم حاوی مقادیر زیاد اسیدهای چرب امگا ۳ است و به حفظ سلامت قلب کمک می‌کند.

• افرادی که به گیاهان خانواده کاسنی حساسیت دارند بهتر است از مصرف گیاه خار مریم پرهیز کنند.
• مصرف بیش از حد گیاه خار مریم، عوارضی همچون حساسیت پوستی، اگزما، سردرد و تهوع، ضعیف شدن قوه چشایی، عرق کردن و ضعف را به همراه دارد.
• گیاه خار مریم باعث افت سطح قندخون خون می‌شود، به همین دلیل افرادی که قندخون پایینی دارند و یا داروهای مرتبط با قندخون مصرف می‌کنند، در استفاده از این گیاه باید احتیاط کنند.

• ریشه‌های گیاه خار مریم را می‌توان به‌طور خام یا جوشانده شده به‌همراه کره یا کباب شده خورد.
• شاخه‌های جوان این گیاه را می‌توان تا ریشه برید و بصورت آب‌پز شده  مصرف کرد.
• همچنین ساقه این گیاه را می‌توان بعد از پاک کردن، برای رفع تلخی در طول یک شب در آب خیساند و آن‌را به‌صورت استفاده در انواع خورشت مصرف کرد.
• برگ‌های این گیاه را نیز می‌توان از خارها پاک نمود و به‌صورت خام به سالاد اضافه کرد یا به‌عنوان یک جایگزین اسفناج مصرف نمود.
• برای تهیه دمنوش خار مریم نیز کافیست 3.5 گرم دانه نیمکوب شده این گیاه را در ۱۵۰ سی سی آب جوش به‌مدت زمان ۱۰ الی ۱۵ دقیقه  دم کنید.

دانه خار مریم، داری تقریباً ۴ تا ۶ درصد سیلیمارین و عصاره این گیاه حاوی ۶۵–۸۰ درصد سیلیمارین و ۲۰ تا ۳۵ درصد اسید چرب امگا 3  می‌باشند.

سیلیمارین این گیاه دارای هفت نوع فلاونولیگنان )سیلیبین نوعA ، سیلیبین نوع B ، ایزوسلیبین نوع A ، ایزوسلیبین نوع B ، سیلیکریستین، ایزوسلیکریستین و سیلیدیانین) و یک تاکسیفولین (زردینه یا رنگ ساز زرد) می‌باشد.