از چای سبز برای افزایش هوشیاری ذهنی، بدلیل کافئینی که درخود دارد، استفاده می نمایند.
پیشگیری از سرگیجه هنگام بلندشدن و ایستادن در افراد مسن
پیشگیری از سرطان مثانه، تخمدان، مری و پانکراس (لوزالمعده)
کاهش خطر و یا بتعویق انداختن ظهور بیماری پارکینسون
بهبود فشارخون پایین بعد از غذاخوردن در افراد مسن
کاهش سطح بالای چربی خون از قبیل کلسترول و تریگلیسیرید
کاهش رشد غیرطبیعی سلول های غیرطبیعی در گردنه رحم که در اثر ویروس پاپیلومای انسانی رخ می دهد
چای سبز حاوی 2 تا 4 درصد کافئین بوده که برهشیاری و تفکر تاثیر می گذارد، میزان خروج ادرار را افزایش داده و قادر به بهبود پیام رسان های مغز که در بیماری پارکینسون مهم هستند، می باشد. بنظرمی رسد که آنتی اکسیدان ها و سایر مواد موجود در چای سبز نیز به محافظت از قلب و عروق کمک می نماید.

به خاطر داشتن کافئین، جلوگیری از جذب مواد معدنی مخصوصا آهن می‌کند. خانم های باردار، شیرده و افرادی که ناراحتی اعصاب دارند و آنهایی که ضربان قلبشان نامنظم است، بهتر است در مصرف آن زیاده روی نکنند.
مصرف این چای همچون چای سیاه به همراه غذا جذب روی، آهن و کلسیم را کاهش می دهد. زیاده روی در مصرف این چای می‌تواند باعث دفع زیاد آب از بدن و خشکی مدفوع و یبوست شود.
مصرف روزانه پنج فنجان و یا بیشتر از چای سبز، زیاده روی محسوب شده و عوارض جانبی دارد. مصرف روزانه زنان باردار و شیرده نباید بیشتر از 2 فنجان باشد.
مصرف چای سبز در افراد کم خون می تواند باعث بدتر شدن کم خونی آنها شود. کافئین موجود در چای سبز می تواند باعث بدتر شدن اضطراب شود. کافئین می تواند باعث افزایش خونریزی در افراد مبتلا به اختلالات خونریزی دهنده شود.

برای هر نفر ۱ قاشق مرباخوری چای سبز را در قوری ریخته و به ازای هر یک قاشق، ۱ لیوان آب داغ با دمای ۸۰ تا ۸۵ درجه به آن اضافه کرده و درب قوری را به مدت ۷ تا ۸ دقیقه بگذارید. سپس آن را بنوشید. چای سبز مانند چای سیاه نیازی به دم کردن روی حرارت ندارد.

از مواد تشکیل‌دهنده برگ چای :  مواد سلولزی، مواد صمغی، دکسترین، بکتین، اسیدگالیک، اسید اگزالیک، کورستین، فیبر، مواد معدنی، ترکیب‌های معطر و آنزیم‌ها