1. جهت سرفه و ناراحتی‌های ریه 8 گرم از برگ‌های این گیاه را در 200 سی‌سی آب‌جوش دم‌کرده روزی 3 فنجان بنوشند.
2. جهت ورم گلو و لثه با جوشانده این گیاه مزمزه شود.
3. برای جلوگیری از خونریزی و اخلاط خونی از دمکرده این گیاه بنوشند.
4. برگ‌های این گیاه را له کرده جهت ضدعفونی زخم‌های بد به صورت ضماد می‌گذارند و برای شستشوی زخم‌ها 50 گرم از گیاه خشک را در یک لیتر آب جوشانده شستشو دهند.
5. جهت ناراحتی‌های هاضمه مانند قولنج‌ها، نفخ، ورم معده و روده و بیماری‌های اولسری استفاده می‌شود.
6. جهت خونریزی‌های داخلی از دمکرده این گیاه استفاده شود.
7. دمکرده این گیاه برای ورم‌های ادراری و ناراحتی‌های کلیوی مفید می‌باشد.
8. دمکرده این گیاه خلط‌آور است.

مضراتی برای گیاه چوبلمه پیدا نشد.

قسمت های مورد استفاده : گیاه خشک و به ندرت ریشه های خشک گیاه
این گیاه عمدتاً برای درمان زکام دستگاه تنفسی و نیز اسهال ، ترش کردگی معده ، نفخ و خونریزی شدید استفاده می شود.
این گیاه در صورت استفاده بصورت غرغره برای درمان زخمهای گلو ، عفونت های دهان و بیماری های لثه استفاده می شود.
برگ ها بصورت کمپرس برای درمان زخم ها ، کوفتگی ، سوختگی ، عفونت های پوستی و بواسیر استفاده می شود. در اروپای مرکزی این گیاه بطور مشخص در ترکیبات چای دارویی که جهت درمان نفخ و اسهال تهیه می شود بکار می رود.
ریشه این گیاه نیز در علائمی مشابه علائم مذکور درمورد برگها مصرف می شود و تنها تفاوت آن این است که ریشه چوبلمه به عنوان قابض نیز عمل می نماید
برای استعمال موضعی و محلول غرغره باید دمکرده و جوشانده های قویتری مصرف گردد.

مقادیر زیاد ساپونین های تری ترپن مونودسموزیدیک ( تا بیش از 10 درصد ) که استرهای سانیکولوزید – D –A میباشند همراه با فلاونوئید ها ( روتین و آستراگالین ) ، اسیدهای آلی مختلف ( اسید کلروژنیک 0/6 درصد ) ، اسید رزمارینیک ( 1/7 درصد ) و اسید اسکوربیک ( 0/1 درصد ) و مواد لعابدار در این گیاه یافت شده اند .
مطرح شده است که این گیاه حاوی آنن ها ، آلانتوئین و مقادیر کمی اسانس روغنی است که در این مورد نیاز به تحقیقات بیشتری می باشد.