باز کنندۀ گرفتگى‌ها و انسداد مجارى عروق و مدّر است و قاعده‌آور. کرم معده و کرم کدو را مى‌کشد و براى پاک کردن رحم و اخراج جنین بسیار مفید است. اگر با سکنجبین خورده شود براى طحال نافع است و اگر ۵ گرم آن با شراب عسلى خورده شود براى صرع و کزاز و ضعف احشا مفید است و به عنوان مسهل بلغم مى‌باشد و با ایرسا و عسل براى پاک کردن زخمهاى عمیق و التیام آنها نافع است.

مصرف این دارو باید زیر نظر پزشک باشد.

ضماد آن براى محل گزیدگى عقرب و مار و رویانیدن گوشت در زخمهاى رحم و سایر زخمها مفید است. مالیدن آن به دندان و لثه براى پاک کردن رطوبتها و چرک لثه نافع است. شیاف آن در مهبل براى باز کردن عادت ماهیانه و رفع بند آمدن آن و براى اخراج جنین در موارد سختى زایمان مؤثر است. مقدار خوراک آن ١٠ - ٨ گرم است. زرآوند براى کبد و طحال مضّر است از این نظر باید با عسل خورده شود. در هند ریشۀ نوع زرآوند دراز را به عنوان تریاق در موارد گزش مار کبرى به کار مى‌برند. ریشه نوع A. indica به عنوان تونیک، محرّک، قاعده‌آور، قى‌آور و براى کاهش تب تجویز مى‌شود ضمنا از گرد آن مخلوط با عسل در مورد بیمارى لوکودرما که نوعى لک و پیس با برص است، در مصرف داخلى تجویز مى‌شود. 

از نظر ترکیبات شیمیایى در نوع هندى آن ) A. indica( که مورد تجزیه و مطالعه قرار گرفته مواد زیر یافت مى‌شود:
ریشۀ گیاه داراى یک مادۀ متبلور احتمالا یک گلوکوزید و یک مادۀ عامل تلخ با طبیعت گلوکوزیدى به نام ایزوآریستولوچیک اسید ١ و مادۀ آلانتوان ٢ و در حدود ٠۵ / ٠ درصد آلکالوئید آریستولوچین ٣ و اسانس روغنى فرّار شامل ترکیبات کاربونیل ۴ و مقدار خیلى کمى روغنى با بوى ایزووانیلین ۵ که در حدود ۵٢ / ٠ درصد ریشه را تشکیل مى‌دهد، مى‌باشد .]G. I. M. P[
آلکالوئید اریستولوچین در موش و قورباغه موجب ایجاد فلج قلبى و تنفسى و در سگ ایجاد خونریزى و تحریک و آماس کلیه یا نفریتیس مى‌نماید. در گزارش دیگرى آمده است که در اسانس ریشۀ گیاه علاوه بر مواد فوق مقدار کمى کافور و تعدادى سسکى‌ترپن ١ [کریشناسوامى-مانجونات روا]. وجود دارد.