1. جهت رفع سرفه‌های کهنه از پوست این گیاه با دارچین مخلوط نموده دم‌کرده میل شود.

2. جهت رفع درد معده به خاطر سردی، مقدار ۴ گرم از پوست گیاه را دم‌کرده با شکر شیرین نموده میل شود.

3. مزمزه کردن دمکرده این گیاه برای دندان‌ها مفید است.

4. جهت تسکین دندان درد پوست درخت گز را کوبیده با سرکه مخلوط کرده مزمزه کنند.

5. مزمزه کوبیده پوست این گیاه با سرکه بوی تعفن و چرک لثه را از بین می‌برد.

6. جهت رفع بدبویی بینی پوست این گیاه را نرم کوبیده فتیله‌ای را به آن آغشته نموده در بینی بگذارند.

7. جهت درمان بواسیر پوست این درخت را با دارچین مخلوط نموده دم‌کرده بنوشند.

8. دمکرده پوست این درخت با دارچین برطرف کننده ترشح زیاد اسپرم است.

9. جهت دفع اخلاط خونی سینه از دمکرده این گیاه استفاده شود.

۱0. پوست این درخت برای طحال و کبد مضر است باید با مصطکی میل شود. 11. جهت درمان اسهال ۸ گرم پوست این درخت را در ۳۰۰ سی‌سی آب‌جوش دم‌کرده روزی سه استکان بنوشند.

12. خانم‌های حامله از خوردن گیاه گز خودداری کنند.

13. جوشانده پوست این گیاه برای کنترل یرقان مفید است.

مضرات خاصی برای درخت گز پیدا نشد.

این گیاه مصارف متعددی در صنایع غذایی ، ساعت سازی ، سوخت خودرو و هواپیما ، صنایع بهداشتی و پزشکی دارد وبا اینکه یک میلیون هکتار اراضی جنگلی گز روغن به صورت خودرو و پراکنده در سیستـان و بلوچستان وجود دارد ، اما برای تامین نیاز داخلی روغن این درخت ، از فـرانسه و هندوستـان وارد ایران می شود .

اثرات دارویی و طرز استعمال :

1.درمان اسهال : پوست این گیاه به علت داشتن ترکیبات تانن اثر قابض داشته و از این رو در درمان اسهال می توان از آن بهره جست. به این منظور جوشانده 15 تا 30 در هزار پوست گیاه که به شکل خوراکی مصرف می شود توصیه می گردد.

2.درمان بیماری های سینه : از این گیاه نوعی پلی ساکارید موسوم به گزانگبین ترشح می شود که از این هم در تهیه شیرینی استفاده می شود و هم در مداوای بیماری های سینه می توان از آن استفاده نمود.

3.درمان سوختگی ها : برای مداوای سوختگی های مختلف می توان خاکستر درختچه گز را که از سوزاندن آن بدست می آید در محل سوختگی استعمال نمود.

4.بند آورنده خون : با توجه به اینکه درختچه گز در مناطق خشک رویش دارد در این مناطق مثلاً در عربستان از شیره تغلیظ شده آن جهت بند آوردن خون در زمان خونریزی استفاده می نمایند.

پوست درختچه گز واجد اسید گالیک که نوعی ترکیب فنلی است بوده و در برگ های آن نیز می توان ماده اسکولین را یافت.