قره قاط

• آب مروارید (کاتاراکت)

-در یک مطالعه تصادفی، دوسو کور و کنترل شده با پلاسبو، Bilberry از کدورت بیشتر عدسی در 97٪ چشم‌های 50 بیمار مبتلا به کاتاراکت کورتیکال وابسته به سن جلوگیری کرد. یک عصاره Bilberry شامل 180 میلی گرم Bilberry و 100 میلی گرم ویتامین E به صورت خوراکی و دو بار در روز به مدت 8 ماه تجویز شد.

- در یک مطالعه تصادفی دوسو کور روی 51 بیمار مبتلا به کاتاراکت کورتیکال وابسته به سن که آنتوسیانین‌های Vaccinium myrtillus را به همراه ویتامین E روزانه دو مرتبه به مدت 4 ماه دریافت کردند، بیماران درمان شده در مقایسه با دریافت‌کنندگان پلاسبو بهبودی قابل توجهی در کدورت عدسی نشان دادند.
• مشکلات قاعدگی (دیس‌منوره)

در یک مطالعه تصادفی، دوسو کور و کنترل شده با پلاسبو به مدت سه روز و روزی 320 میلی‌گرم آنتوسیانین‌های Vaccinium myrtillus به 30 بیمار مبتلا به دیس‌منوره مزمن اولیه داده شد. تفاوت فاحشی در مورد چند علامت مورد تحقیق از جمله تهوع ، استفراغ و تندرنس پستانها بین دو گروه درمان و پلاسبو وجود داشت ولی اثری روی سردرد دیده نشد.
• زخم‌های گوارشی 

در یک مطالعه کنترل شده، غلظت و میزان ترشح پروستاگلندین مخاط معده‌ای PGE2 بدون تأثیر بر ترشح اسید معده به میزان قابل توجهی افزایش یافت. به 8 مرد 20 تا 36 ساله بدون هیچگونه سابقه‌ای از زخم‌های گوارشی به مدت ده روز، روزی دو مرتبه 600 میلی‌گرم رنگدانه آنتوسیانین داده شد. یک مورد، افزایش ترشح بزاق و طولانی شدن الگوی خواب را گزارش نمود.
• میوپی (Myopia)

بهبود حساسیت شبکیه در اندازه گیری با Computorized central primetry در 32 چشم از 42 چشم بزرگسال مبتلا به میوپی (D4- تا D25-) یافت شد. 24 بیمار به مدت 15 روز، روزی 3 قرص دریافت کردند که هر قرص حاوی 50 میلی‌گرم عصاره آب الکلی خشک Bilberry بود. تحلیل فردی نشان داد 58٪ افراد کاهش در کوری موقت (dazzling) را تجربه کرده‌اند، 1/79٪ بهبود در وضوح تصاویر بینایی را ذکر کردند و 1/54٪ بهبود در دید در نور گرگ‌ و میش ((Twilight را.
• افزایش دید شبانه

مرور نظام‌مند مطالعات کنترل شده با پلاسبو در افراد دارای بینایی طبیعی یا بالاتر از میانگین، هیچگونه اثر مثبتی از آنتوسیانوزیدهای Vaccinium myrtillus در دید شبانه نشان نداده است. دوازده مطالعه معیارهای لازم برای این مرور را داشتند.

چهار مطالعه تصادفی کنترل شده تأثیر قابل توجهی از Bilberry روی دید در نور کم نشان ندادند. هفت مطالعه غیر تصادفی کنترل شده با پلاسبو و یک مطالعه تصادفی کنترل شده تأثیر مثبت را روی دست کم یکی از میزانهای خروجی مربوط به دید در نور کم نشان دادند. نویسندگان نتیجه‌گیری کردند که نتایج با توجه به تفاوتهای دقت روش، دوز و تفاوتهای جغرافیایی ساختار عصاره و سایر عوامل باید به دقت مورد تفسیر قرار گیرد. 

حرکات مردمک در بعضی از بیمارانی که در یک مطالعه دوسو کور کنترل شده با پلاسبو Bilberry دریافت کردند بهبود یافت. چهل فرد بزرگسال هر کدام 240 میلی‌گرم آنتوسیانوزیدهای Bilberry یا پلاسبو دریافت کردند. 15 نفر از 20 نفری که دارو دریافت کرده بودند بهبود در حرکات مردمک را نشان دادند. بیشترین بهبودی‌ها دو ساعت پس از تجویز مشاهده شد (p<0.05). پاسخ مردمک به نور، انقباض بیشتر، حرکت سریع‌تر و شتاب بیشتر در زمان کمتری را نشان داد. افرادی که پلاسبو گرفته بودند نیز پاسخ‌های مشابهی را نشان دادند ولی انقباض بیشتری نداشتند. 

دقت دید شبانه (NVA) و حساسیت کنتراست (CS) در مردانی که در یک مطالعه مقطعی دوسو کور کنترل شده با پلاسبو شرکت کردند بهبود نیافت. شرکت‌کنندگان در مطالعه (که 25 تا 47 ساله بودند) با 160 میلی‌گرم عصاره Bilberry (شامل 25٪  آنتوسیانوزید) ( 8 نفر) یا پلاسبو (7نفر) سه بار در روز به مدت سه هفته تحت درمان قرار گرفتند و بعد از یک دوره washout یک ماهه گروه‌ها جابجا شدند، هیچ بهبودی در NVA یا CS در یک دوره درمان سه ماهه دیده نشد. 

زمان ترمیم ماکولار و دید شبانه در 8 نفر که به مدت یک هفته روزی 2 عدد قرص 30 میلی‌گرمی آنتوسیانوزیدهای Bilberry خورده بودند بهبود قابل ملاحظه‌ای (p<0.05) در خوانش علایم بینایی‌سنجی با زاویه متوسط تا زیاد بین 85/0 و 22/0 درجه داشت. 
• نارسایی وریدی

در یک مطالعه کنترل شده روی 54 زن باردار با سن 24 تا 37 سال، بهبود قابل ملاحظه‌ای (p<0.05) در شکایات مربوط به نارسایی وریدی به علت شکنندگی مویرگی (درد، پاراستزی، سوزش، سنگینی و کرامپ ساق پاها) مشاهده شد. این خانم‌ها به مدت 60 تا 80 روز از ماه ششم بارداری روزانه 320 میلی‌گرم آنتوسیانوزیدهای Bilberry (tegense) دریافت کردند. 

مکمل‌های Bilberry علایم را در بیماران مبتلا به واریس وریدهای ساق پا بهبود بخشید. چهل و هفت بیمار در این مطالعه شرکت کردند. نیمی از بیماران با آنتوسیانوزیدهای Bilberry، 6 کپسول Tegens به مدت 30 روز، تحت درمان قرار گرفتند. نیم دیگر نیز پس از صافنکتومی با همین دوز از Bilberry درمان شدند. 

بهبود قابل توجهی در علایمی چون ادم، احساس سنگینی، سوزش، درد، کرامپ ساق‌ها ، خارش، پاراستزی، دیستروفی پوستی و Dyschromia و استعداد hemorrhagic suffusion (بویژه در گروه دوم) دیده شد. هیچکدام از بیماران این مطالعه دیورتیک یا داروی دیگری دریافت نکردند. 

• برگ Bilberry: 

مصارف ثابت نشده: ‌ Bilberryبرای دیابت ملیتوس (جهت پیشگیری و درمان)، شکایات مربوط به لوله گوارش، کلیه‌ها و مجاری ادراری و همچنین آرتریت، نقرس و درماتیت استفاده شده است. مصارف خارجی شامل التهاب مخاط دهانی، التهاب چشمی، سوختگی و بیماریهای پوستی است.

• میوه Bilberry:‌

ثابت شده بوسیله Commission E:‌

- اسهال (Diarrhea)

- التهاب دهان و حلق 

Bilberry  برای اسهال حاد غیر اختصاصی (بویژه در موارد انتریت واضح) استفاده داخلی و برای التهاب خفیف غشاهای مخاطی دهان و گلو مصرف خارجی دارد.

مصارف ثابت نشده: مصارف درمانی شامل مصرف داخلی برای اختلال بینایی، استفراغ (Vomiting)، خونریزی و بواسیر(هموروئید) و مصرف خارجی برای زخم‌های پوستی دیر ترمیم‌شونده و التیام زخم‌ها می‌باشد.

موارد منع مصرف:‌

بارداری: در طول بارداری مصرف نشود.

شیردهی: ‌در طول شیردهی مصرف نشود.

1) تانن‌های Catechin (7-1٪): شامل پروآنتوسیاندین‌های اولیگومریک.

2) فلاوونوئیدها: شامل آوی‌کولارین، هایپروساید، ایزوکوئرسیترین، کوئرسیترین، مراتین، آستراگالین.

3) مونوترپن‌های ایریدوئید: آسپرولوساید، مونوتروپئین.

4) مشتقات اسید کافئیک: اسید کلروژنیک.

5) اسیدهای فنولیک: ‌شامل اسید سالیسیلیک، اسید جنتیسیک.

6) آلکالوئیدهای کوئینولیزیدین: میرتین، اپی‌میرتین (هیبریدهای Vaccinium myrtillus و V.Vitis-idaea دارای آربوتین (هیدروکوئین گلوکوزید) هستند).

•آثار برگ Bilberry:

دارو قابض (astringent) است و به علت داشتن تانن Catechin برای درمان اسهال مفید می‌باشد. این دارو ضد ویروس و در مطالعات حیوانی کاهنده چربی خون است. 

• ترکیبات موجود در میوه گیاه:

1) اسیدهای میوه: شامل اسید کوئینیک (5-3٪)، اسید مالیک، اسید سیتریک.

2) تانن‌ها (12-5٪): ‌عمدتاً تانن‌های Catechin شامل پروسیانیدین‌های اولیگومریک.

3) آنتوسیانوئیدها (5/0-1/0٪): مالویدین، پئونیدین، پتونیدین، سیانیدین و 

delphinidine-3-o-arabinoside, delphinidine-3-o-galactoside, delphinidine-3-o-glucoside 

4) فلاوونوئیدها: شامل هایپروساید، ایزوکوئرسیترین، کوئرسیترین، آستراگالین.

5) ایریدوئیدها: شامل آسپرولوساید، اونوتروپئین(فقط در میوه‌های نارس).

6) مشتقات اسید کافئیک: اسید کلروژنیک.

7) پکتین‌ها