گزنگبین
astragalus adscenden
گزانگبین گونهای از آن بوتهای است که ارتفاع آن تا حدود یک متر میرسد و پشهها هر سال با نیش زدن این بوتهها گزانگبین را میسازند. نوع دیگری از آن در اثر نیش پشه روی برگ درخت بلوط بوجود میآید و نوع دیگری از آن درخت پیچیدهای است که بلندی آن 10 – 6 متر میباشد و دارای چوب سخت میباشد قطر آن 30 سانتیمتر میباشد برگهای آن خیلی کوچک و صاف است که خواص گیاهی هر یک با ذکر نام نوع آن بیان میگردد.
۲. جهت بندآوردن اسهال و اسهال خونی از پوست درخت گزانگبین به صورت جوشانده استفاده میشود.
۳. گزانگبین ملین و نرم کننده سینه است.
۴. گزانگبین خوانساری ضد عفونی کننده دستگاه گوارش است.
۵. جهت تقویت کبد، معده و روده از گزانگبین خوانساری استفاده میشود.
۶. گزانگبین خوانساری مقوی قوه باه است.
۷. گزانگبینی که از درخت بلوط گرفته شود جهت تقویت کبد مفید است.
۸. گزانگبین خوانساری که با آن گز اصفهان را نیز تهیه مینمایند جهت نرمی استخوان مفید است.
۹. جهت درمان سوختگیها از خاکستر این گیاه بپاشند.
۱۰. جهت درمان یرقان که ناشی از ضعف کیسه صفرا باشد مفید میباشد.
۱۱. جهت سرماخوردگی با برگ و ریشه آن بخور دهند.
۱۲. صاف کننده صدا است.
۱۳. جهت بیماری جذام ریشه این گیاه را با روغن زیتون پخته و بمالند.
۱۴. جهت ورم، گرفتگی و انسداد مجاری طحال از شهد گزانگبین استفاده شود.
۱۵. جهت درمان ورمهای سفت کبد، بازشدن و گرفتگیهای کبد از گزانگبین در روز حدود ۵۰ گرم از شهد آن حل کرده بنوشند.
۱۶. جهت زخم روده و اثنی عشر شهد آن را در آبجوش حل نموده بنوشند.
مضرات استفاه از گزنگبین
عوارضی مشاهده نشد فقط باید در مصرف و تشخیص آن دقت کرد
طریقه مصرف گزنگبین
گزانگبین به عنوان شیرین کننده پایه اصلی گزهای مرغوب میباشد. در طب سنتی به عنوان شیرین کننده جوشاندهها برای بیماریهای کبدی و دستگاه تنفس استفاده میگردد.
ترکیبات گزنگبین
ساکارز،گلوکز،دکسترین،اسید های آلی،موسیلاژوگم و پلی ساکاریدهای ناشناخته