1)بدلیل داشتن پتاسیم زیاد ضد سرطان بوده و غذای خوبی برای ماهیچه ها می باشد.
2) موز ملین بوده و همچنین و به عنوان درمان اسهال و اسهال خونی کاربرد دارد.
3) موز خونساز است بنابراین اشخاص لاغر و کم خون حتما باید موز بخورند.
4) موز تقویت کننده معده و نیروی جنسی است.
5) موز درمان زخم معده و روده می باشد.
6) گرد موز همچنین داروی خوبی برای پائین آوردن کلسترول است.
7) شیره گلهای موز درمان کننده اسهال خونی می باشد.
8) جوشانده موز اثر قطع خونریزی دارد.
9) ضماد برگ درخت موز برای درمان و سوختگی مفید است.
10) موز نفاخ است و زیادخوردن آن خصوصاً در سرد مزاجان تولید گاز معده می کند برای رفع این عارضه باید پس از موز کمی نمک خورد.
11) موز تاثیر خوبی در تامین رشد و تعادل سیستم اعصاب دارد.
12) برای درمان ضعف بدن موز را با عسل بخورید.
13) موز مدر است.
14) موز بعلت دارا بودن قند زیاد برای مبتلایان به مرض قند مضر است و نباید در خوردن آن افراط کنند .
زمان های قدیم در طب پزشکی چینی، موز به عنوان نرم کننده دستگاه گوارش و ریه ها مصرف می شد. همچنین برای درمان یبوست ، زخم ها و سرفه های خشک توصیه می شد و در آن موقع موز را به صورت سوپ های غلیظ مصرف می کردند.
مصرف یک موز متوسط در روز از یبوست جلوگیری می کند و مانع از اختلال حواس در دوران پیری می شود. موز کال و نرسیده خاصیت قابض کنندگی و جمع کنندگی دارد که در درمان اسهال به کار گرفته می شود.
موز به عنوان منبع انرژی فاقد کلسترول به پایین نگه داشتن فشار خون کمک می کند.همچنین از بیماری های قلبی جلوگیری می کند و در تنظیم قند خون مؤثر است.
کربوهیدرات موجود در موز، سریعاً در دستگاه گوارش هضم و جذب شده و وارد خون می شود. این عمل باعث می شود ماهیچه هایی که در حال فعالیت هستند، سریعاً انرژی خود را تأمین کرده و شادابی و طراوت خود را به دست آورند. به خاطر جذب سریع قند، موز شاخص گلیسمی بالایی دارد، لذا برای افراد مبتلا به دیابت توصیه نمی شود.
موز کال و نرسیده برای افراد دیابتی که بایستی میزان قند خون خود را ثابت نگه دارند بسیار مفید است؛ زیرا موز کال 2 گرم قند و 23 گرم نشاسته دارد، برخلاف موز رسیده که دارای نشاسته ای به نام نشاسته مقاوم است که در روده کوچک هضم نمی شود.
اختلال حواس و فراموشی در دوران کهولت
کمبود پتاسیم می تواند باعث افسردگی و اختلال حواس شود. میوه ها ، سبزیجات و انواع گوشت تازه منابع سرشار از پتاسیم هستند. از جمله منابع خوب آن : موز، آرد سویا ، لوبیا سفید ، عدس ، اسفناج ، آب پرتقال ، طالبی ، برگ چغندر و آلو است. به دلیل اینکه افراد مسن میوه و سبزی کمتری مصرف می کنند، در معرض کمبود پتاسیم و ابتلا به اختلال حواس هستند.
موزهای رسیده که حاوی پتاسیم بالایی می باشند و جویدن و هضم آن ها نیز آسان است، می توانند منبع خوبی برای تامین پتاسیم روزانه افراد سالمند باشند.
فشار خون بالا
موز حاوی سدیم پایین و پتاسیم بالایی است. یک موز متوسط ، 11 درصد نیاز روزانه پتاسیم بزرگسالان را تأمین می کند. برای داشتن فشارخون مناسب، مصرف کم نمک ( سدیم ) و مصرف زیاد منابع پتاسیم ، کلسیم و منیزیم بسیار مفید است. لذا موز یک ماده غذایی مناسب برای افراد مبتلا به فشار خون بالا است؛ زیرا پتاسیم، دفع سدیم را از بدن تسریع می کند و باعث گشاد شدن رگ های خونی و کاهش فشار خون می شود.
بیماری های قلبی
موز می تواند از بروز بیماری های قلبی جلوگیری کند؛زیرا پتاسیم موجود در موز از فعالیت رادیکال های آزاد مضر جلوگیری می کند. هم چنین مانع از تصلب و گرفتگی عروق می شود.